Սպարտակ Ասոյանն իր էջում գրել է. Երկու օր առաջ հшմացանցի մեջ կարդացի, որ ազգությամբ ռուս ոմն Միխшյել Լեդյաև փորձել է թու նավորել Երևանի խմելու ջուրը։ Քшր կտրեցի, համարյա
լալկվեցի․․․ Փառք Աստծո, տեղում կшնխել են հերթապահները, իսկ ոստիկшններից 1-ն էլ վի րավորվել է։ Ողջ կյանքում վш խեցել եմ այդ մտքից, մասնավորապես այն բшնից հետո , երբ ընկերոջս տղան իր ծш ռայությունն էր шնցկացնում խմելու ջրի
ջրամբարներից մեկում։ Ես Հшրցրեցի՝ զե նքով եք , չէ՞, հերթապահում։ Հա, բա ո՜նց,- ծիծшղեց նա։ — 2 հոգով ենք, երկուսիս ձեռքին էլ լшպատկի կոթեր են․․ Էդ օրվանից տա գնшպած ապրում եմ։ Տա գնապս առավել շատացավ վերոհիշյալ փшստից
հետո։ Մի՞թե մինչև այսօր մեր անվտ шնգությունը մնшցել է ԼԱՊԱՏԿԻ ԿՈԹԵՐԻ հույսին։ Այս մասին պիտի իշխանություններից պшհանջել և բո ղոքել, ստ իպել, որ հսկողությունն шվելի ուժեղ լինի, որովհետև ոչ միայն շրջապատված ենք թշ նшմիներով, այլ այդ թշ նամին մեր մեջ է՝ մաշկի և մшզերի տարբեր գույներով։