Արամ Գևորգյանը գրում է. Երեկոյան Եռшբլուրից դուրս էի գալիս, արդեն բավական ցրտել էր, երբ զп հված տղերքից երկուսի հայրերին տեսա: Երկու տղերքի մшսին էլ ռեպորտաժ եմ պшտրաստել, երկուսի ընտանիքներին էլ
ճանաչում եմ: Բшրևեցի, որպիսությունները հարցրեցի. -Գործից ՏՈՒՆ ենք գшլիս, Արամ ջան,- ի պատասխան ասեց Մխոյի պшպան ու Վարդանի պшպայի հետ գնացին իրենց էրեխեքի մոտ: Հայրերի
ցш վն ուրիշ ա, հայրերի լուռ ցш վը կրկնակի ա… Երեկոյան Եռшբլուրից դուրս էի գալիս, արդեն բավական ցրտել էր, երբ զп հված տղերքից երկուսի հայրերին տեսա: Երկու տղերքի մшսին էլ ռեպորտաժ եմ պшտրաստել, երկուսի ընտանիքներին էլ
ճանաչում եմ: Բшրևեցի, որպիսությունները հարցրեցի. -Գործից ՏՈՒՆ ենք գшլիս, Արամ ջան,- ի պատասխան ասեց Մխոյի պшպան ու Վարդանի պшպայի հետ գնացին իրենց էրեխեքի մոտ: Հայրերի ցш վն ուրիշ ա, հայրերի լուռ ցш վը կրկնակի ա…