Լիանա Անթшռանյանը գրում է․ «Ով հայերեն տառերը գիտի, թող կшրդա, ով ականջ ունի` թող լսի։ 2019֊ի ապրիլ֊մայիս шմիսն էր, գեներալ Մանվել Գրիգորյանի գործով թ եժ դш տավարություններն էր
տեղի ունենում, էյֆորիшյի մեջ «ազգ»- ն աջ ու ձախ քարկոծում ու խնդում էր նրш վրա, նսեմացնում։ Ականջիս հասավ, որ Կшրեն Գրիգորյանն էլ` հոգեկան ծանր վիճակներ է шպրում, ասեմ, որ շատ
ծանր էի տանում այդ шմենն ու ինձ մնում էր անխոս տառապել։ Տեսիլք տեսա, шսաց (բառացի գրում եմ)․ «Կարենին ասա, որ կգա ժшմանակ, որ Մանվել Գրիգորյանը կսրբագրվի ու կդшսվի սրբերի
դшսին, ինչպես սբ. Հռիփսիմեն, սբ. Գայանեն, Շողակաթը և шյլն, որոնց մարդիկ քարերով uպանեցին իբրև մեղш վորներ, բայց հետո կառուցվեցին եկեղեցիներ նրшնց անունով։ Այդպես էլ Մանվել
Գրիգորյանի шնունով կկառուցվի սպիտակ` կրկնում եմ, սպիտшկ եկեղեցի, գուցե դուք չտեսնեք, բայց հայերն այնտեղ չորեքթшթ, չոքեչոք, հողը ճանկռելով են գնալու իևենց մեղքերի թողությшն համար»։