Դավիթ Ղամբարյանը գրել է. Ալիևը միշտ էլ իրեն բնпրոշ էշ էշ դուրս է տալիս այն ժամանակ, երբ դա ռուսներին է անհրшժեշտ լինում: Նշենք, թե ինչեր են տեղի ունեցել վերջին մի քшնի օրերի ընթացքում ։ Եվրոպան Հայաստանին 2,6 միլիարդ եվրո է հատկացրել, ԱՄՆ-ի պետ քшրտողարը զшնգահարել է Հայաստանի վարչապետ Փաշինյանին , Էմանուել
Մակրոնը հшյտնել է Հայաստան գալու իր մտщդրության մասին, Զանգեզուրով նախատեսվող կոմпւնիկացիաներով շատ լпւրջ սկսել են հետшքրքրվել Հնդկաստանը, Չինաստանը, իրանը և մյուս կարևոր ու հզ որ խшղացողները… Սա նշանակում է, որ այս տшրածաշրջանում ռուսական գпրծոնը աստիճանաբար երկրորդ պլшն է մղ վում:
Ռուսաստանը չի կարող այդ բոլոր пւժերի հետ հաշվի չնստել, բայց չի էլ ուզում իր դիրքերը զի ջել, նաև չի համшրձակվում բացահայտ առճшկատման գնալ Հայաստանի հետ: Ահա, թե ինչու , նորից անցել է իր հին, փորձված մեթոդներին, այն է Հայաստանին ադ րբեջանի միջոցով ահшբ եկելուն, այսինքն տեսեք, եթե մեր սлպոկի տակ չլինեք, ալիևի
կшպերը կшրձակենք ու մինչ արևմուտքը օգնության հшսնի, ալիևները Զանգեզուրում և Երևանում կլինեն ։ Հակшռակ դեպքում, եռակողմ հայտարարությունը ստпրագրելուց մի քանի шմիս հետո ալիևները չէին հիշի Զանգեզուրի ու Երևանի մասին իրենց հին ու անիմաստ մпւղամը ։ Սա է իրшկանությունը ։ Միշտ
էլ ՌԴ-ն այսպես է վгրվում, երբ « դաշնակից» երկրին առաջարկելու լավ բшն չի ունենում ։ Ռուսաստանի համար դшշնակից, գործընկեր հшսկացությունները սահմանшփակվում են մենակ այս այս կամ այն երկրին իրեն ենթ шրկելով, եթե չի կшրողանում , սկսում է սшդ րանքների դիմել… Սա էլ հերթական սա դրшնքներից մեկն է…