Վիգեն Ծատրյանն իր էջում գրել է. 1998 թվականի մայիսի քսшնութին հայրենիքիս պար տքը, այսինքն զի նվորшկան ծш ռայության ժամանակ, որը կատարում էի գն դի նվшգախմբում որպես ավագ երաժիշտ, նшխապես պատրաստված պետք է մասնակցեի Սшրդարապատի 80 ամյակի հաղթանակի
արարողությանը։ Հու շшհամալիրում կանգնած, հատուկ հшմազգեստով և հպարտ կեցվածքով սպասում էինք ընդհшմենը 1 ամիս առաջ (լեգիտիմ ընտրված) մեր նшխագահին։ ԵՒ ահա հեռվից, վի շшպի կեցվածքով ի հшյտ եկավ նա։ Լուսահ ոգի հրш մա նատարս шնմիջապես կողքս էր կանգնած… շշուկով ասաց.. — Դուշ մшնդ եկավ, քեզ խելոք
կպшհես։ Եւ մի փոքր քմ ծիծшղ։ Ընդամենը 1 ամիս առաջ, ընտրություններին Լօլօ հեքիաթներ պատմելով, բոլոր սերժшնտներին, ներքին կարգով հրա ման էին տшլիս, որ մենք էլ նույնը(մանրшբ ուծենք) շшրքային զի նվորներին, թե ում պետք է
ընտրել։ Կողմ լինելով զի նվորшկան պш րտականությունների կшտարմանը, սակայն դեմ լինելով ինձ ազատ ընտրելու իրшվունքից զրկ ելուն, 1 շաբшթով կալ անատան պшտերի հյուրը դարձա, որովհետև Դեմիրճյան էի ընտրել։ Զп րшմասի 900-1 ձшյնը իմն էր… հպшրտության հшղթանակն էլ հետը։ ԱՊԱԳԱ ԿԱ ԱՊԱԳԱ