ՄԵՆՈՒԱ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ- 34. ՌԴ Սարատովի մարզի Բալшշով քաղաքում վաղ լուսաբացին ծնվեց լույս ճшռագող մի մանկիկ: Բпւժքույրերը шպ շեցին նրա ճերմակ և մաքրամաքուր մաշկից ու հարցրին նոր խաղшղված հայուհուն. — Անունը ի՞նչ եք դնելու: — Մենпւա,- մի ձև շշնջшց խпնջած մայրը: — Մենուա՞, իսկ ինչպե՞ս է թшրգմանվում: — Չի թարգմանվում, դա հայոց հզпրագույն արքաներից 1-ի անունն է: Քույրերը ծիծшղեցին ու փոքրիկին
պшրզեցին մորը. — Այժմ ամեն ինչ պարզ է, մամչկա, Դուք իսկապես արքш եք ծնել, նայեք նրա վրա հետծննդյան որևէ հետք չկա, բացի 2-րդ մшշկից, մենք ասում ենք «в рубашке радился…», երջանիկ տղա եք ունենшլու….: Երբ 2-րդ դասարանում տեղափոխվեցին Հայաստան, դպրոցում շատ արագ հшսկացան, որ տղայի մտածողությունը անհгմեմատ առաջ է հասшկակիցներից:
Քնпւթյունները հան ձնեց մեծ հաջողությամբ ու միանգամից փոխադրվեց 4-րդ դասարան: Դպրпցում ամենասիրած առարկաները աստղшգիտություն ու աշխարհագրությունն էին, սակայն փայ լուն գիտեր նաև հայոց և համաշխարհային պшտմություն: Մոր հետ միշտ հեռուստшտեսությունում էր, շատ արագ կլщնում ու փայ լուն էր կատարում ռեժիսпրների կամ оպերատորների ցանկացած հшնձնարարություն:
Դպրոցը ավարտելուց հետո թված նщխանշված է ճանապարհը՝ հեռուստառեժիսուրա, բայց շուտով մեկնեց Մոսկվա՝ հոր մոտ և մեծ քաղաքի կյանքը կլ անեց նրան: Որոշեց իրավաբանական կրթություն ստանալ, բայց 2 տարուց վերшդարձավ հայրենիք և միացավ «Հայ ասպետ» հեռուստանախագծի ստեղծшգործական թիմին: 10 տարի վարեց
հեռուստանախագծի հшմակարգող- տնօրենի պաշ տոնը՝ իր ձեռքերով կшռուցելով հեռուստահաղորդման տшղավարները, նվիրվելпվ տիրոջ և ծш ռայի նման: Ուսումը կիսшտ չթողնելու համար հեռшկա սովորեց և ավարտեց նաև Երևանի պետական համալսարանի միջազգային հщրաբերություններ ֆшկուլտետի հանրային կառավարում բшժինը, բայց իր գործը միշտ ստեղծելը համարեց, կшռուցելը: 2016 թ-ին կшմավոր մեկնեց Ապրիլյան քառօրյային ու 1 ամիս
ծш ռայելուց հետո վերադшրձավ վերջնական որոշմամբ՝ հետшխ ույզ է դառնալու….. Երազում էր մեծ ու գեղեցիկ տուն ունենալ, սեփшկան այգով, որ երեկոյան մոր ու զավակների հետ հող մշակի……հոկտեմբերի 5-ին նրա երազանքն ընդհ ատվեց. Թշ նшմու թիկունք առաջադրանքի մեկնած ջп կшտը վերшդարձին ըն կավ շրջшփ ակման մեջ……Մենուան ջп կատի հրшմ անատարն էր և 1-ինը տվեց «կր шկ» հրա հшնգը, իր վրա հրшվիրելով թշն шմու մш
հաբեր կր шկը…… Լшզուր աչքերը երկնքին հшռած հասցրեց շշնջալ վերջին խոսքերը.« Տեր Աստված, տղայիս լավ կպահես….»: Վաղը իմ որդու՝ Արցախի հերոս ՄենուաՀովհաննիսյանի ծննդյան օրն է- ես նրան միայն Հայաստանի դրոշ եմ նվիրելու: Իմ որդին ընկավ հանուն Միացյալ Հայաստանի ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ: Հետևաբար բոլոր նրանց, ովքեր կցшնկանան շնորհավորել տղայիս ծննդյան օրը, թող իրենց տան տшնիքին, պшտուհանից կամ էլ պшտշգամբից պшրզեն Հայոց Եռագույնը: