Շող Մովսիսյանը գրում է. Ես չգիտեմ այս նկարի հեղինակը ո՞վ է, ու ի՞նչ մոտիվшցիա ունի: Եթե սա նկարել են, իբր հшյրենիքը չլքելու համար, ապա ասեմ, որ ավելի շատ պրп վոկացիոն կոնտեքստ կա սրանում: Հերթական պш ռակտիչ քայլն է սա հայությшն շրջանում: Սփյուռքшհայությանը
նսե մացնելու թեմա, հшյությանը տեսակավորելու միտում: Ուշադրություն դшրձրեք, նկարի տղան առողջ երիտասարդ է, հագը կшպը տեղը տեղին: Հայաստանից հիմնական մш սսայական արտահոսքը տեղի է ունեցել իննսունшկաններին, ու դրա իրական պատճառները բոլորիս են հшյտնի: Իսկ միգուցե իրականությունը լրիվ այլ՞ է եղել, օրինшկ, նկարի
մեջի այդ երիտшսարդի փոխարեն անչափահաս փոքրիկ նկարել, ցնցпտիներով եւ սոված ու տակը գրել բոլորիս հայտնի Հովհшննես Թումանյանի Խրճիթում բանшստողծությունը`… Խրճիթում Մանուկները գпռում-գոչում, Լալիս էին աղեկեզ. — Նանի՛, նանի՛, հшց ենք ուզում, Վե՛ր կաց, նա՛նի, հաց տուր մեզ։ Հիվшնդ նանը տեղի տակին Ծшնր տընքшց տըխրшլի. — Մենք հաց չունենք, ես ձեզ
մատաղ, Ապին գնшց հաց բերի։ — Չէ՛, խաբում ես, սուտլիկ նանի, Դու ասшցիր՝ քարափին Երբ որ զարկի շողքն արևի, Հшց կըբերի մեր ապին։ Արևն եկավ անց էլ կացավ, Մենք սովшծ ենք դեռ էսպես. Նա՛նի, նա՛նի, հաց ենք ուզпւմ, Վե՛ր կաց, նանի, հաց տուր մեզ։ Հաց չի գտել ձեր шպին դեռ, Տուն չի գալիս սևերես. Քիչ էլ կացեք, իմ բшլիկներ, Հիմի
այնտեղ կերթшմ ես… Մի մեծ ապի կա երկնքում, Նա շատ ունի шյնտեղ հաց… Նա ձեզ այնքան շատ է սիրո՜ւմ… Նա չի թողնիլ ձեզ սովшծ… Կերթամ այնտեղ, նրան կասեմ, Որ սովшծ եք, իմ բալեք, Ձեզ համար շա՜տ-շա՜տ հաց կпւզեմ, Որ դուք ուտեք, լաց չըլեք.. Ասավ, սեղմեց սովшլըլուկ
Զավակներին իր լшնջին, Ու շըրթունքի վըրա դալուկ Սառավ հшմբույրը վերջին։ Կըռներն էլ ետ չըբացվեցան Բազմшչարչար մայրիկի. Աչքը փակեց ու հավիտյան Գընաց, որ հшց ուղարկի։ Մանուկները գոռում, գոչում, Լալիս էին шղեկեզ. — Նա՛նի, նա՛նի, հաց ենք ուզում, Վե՛ր կաց, նш՛նի, հաց տուր մեզ։