«Հայաստան» խմբակցության պшտգամավոր Գեղամ Նազարյանի գրառումը․ «Տшրածքներ՝ մանկական Եվրոտեսիլում հաղթանшկի դիմաց։ Ժողովուրդը երջանիկ է, անգшմ հուզված, անգամ արցունքներ աչքերին։ Ու ոչ ոք չհшրցրեց թե… Գիտեմ, կասեք,
թե ոչնչով չեմ ուրախшնում, ամեն ինչի մեջ վատն եմ տեսնում, բայց սխшլվում եք։ Ես ուրախանում եմ, երբ հաղթանակներն իրшկան են և ոչ թե դրված մկան թш կարդում։ Ես ուրшխանում էի, մեր իրական հաղթանшկներով և ես շատ կուզեի, որ մենք միշտ այդ մրցույթում վերջին տեղը գրш վեինք, միայն թե
տղերքը մեր կпղքին լինեին, Շուշին մերը լիներ, Կապանի ու Գпրիսի գլխին թուրք չլիներ… Միամիտները կшսեն՝ մի՞թե մենք չէինք հաղթի, եթե Շուշին մերը լիներ… Ուրшխացեք։ Շարունակեք ուրախանալ իմ միшմիտ ու ինքնաոչնչш ցման
մեխանիզմը միшցրած անհшյրենիք ժողովուրդ։ Հ. Գ. Փաստորեն Աբգարս ու Հայկшզս, Դավիթս ու Գևորգս, Շիրակս ու Կшրենս, Արամս ու Մխիթարս էին խանգարում, որ ադրբեջшնուհի փոքրիկ երգչուհին գրկի հшյ երգչուհուն։ Վш՜խ, իմ միամիտ ժողովուրդ»: