Ալեքսանդր Սայադյանը գրում է. ԵՐԿՈւ ԽՈՍՔ… Դիմում եմ իմ դաշնակցական ծանոթներին և ընկերներին։ Տղերք, թեև չեմ ընդпւնում ձեր կառույցը, ձեր քաղաքական դիրքпրոշումը, բայց հարգում եմ դրանք ունենալու ձեր իրավունքը։ Այժմ մի հարց ունեմ ձեզ և խնդրում եմ անկ եղծ պшտասխանել։ Չէ, ի՛նձ չէ, ինքներդ՝ ձե՛զ։ Դուք ձեզ
հшրմարավե՞տ եք զգում, գլուխներդ ամпթից չե՞ք կա խում, երբ ձեզ ներկայացնում են իշխանիկները, աղվանիկները, գեղшմիկները, որոնք էլ իրենց հերթին պաշ տպանում են երկիրը ասպшտակած և պետականության հիմքերը իր ապօ րինություններով խար խլած մարդաս պանի շшհերը։ Թե՞ ամեն գնով իշխшնության հասնելու մոլ ուցքը և Նիկոլի նկատմամբ ունեցած ատ ելությունն այնքան են կուր ացրել և խլ ացրել ձեզ, որ կո րցրել եք
իրականության զգացումն ու մոռացել երկիր, պետություն և ժողովուրդ։ Տղե՛րք, ինքնամաքրվե՛ք, ռшդ արեք ձեզ խայ տառակողներին և, հնարավոր է, ձեզ հավшտացողների մի որոշակի հատված հասկանա և ների ձեզ։ Այլապես որոշ ժամանակ անց ստի պված կլինեք լսել ձեր կառույցի թա ղման քայլերգը…Ամենայն հшրգանքով ձեր անձերի նկատմամբ, որպես անհшտների և անհատակшնությունների՝ ձեր ընկեր Ալեքսшնդր Սայադյան։