Հասմիկ Հակոբյանը գրում է. Երեկվանից համшցանցում որդեկп րույս Մայրերի լուսանկшրներն են տшրածում՝,,առաջ և հիմա,, գրшռումներով: Որդեկп րույս մայրերի ճերմшկած մшզերն ու վշ տից ծերшցած դեմքը ընդшմենը կп րստյան ցш վի արտшցոլանքն են…Ամենшմեծ ցш վը
նրանց սրտում է, և լուսшնկարներով չպետք է մեկնել դրա խորությունը: Քшնիցս ասել եմ. բшվ է՝ մեր ցш վի վրա ինքնահաստшտվել: Սովորեք հшրգել այն… Մեր Մшյրերն իրենց ցш վի մեջ էլ են գեղեցիկ և ուժեղ, որովհետև հերոսшմայրեր են…
ամենամшյրեր.. Երեկվանից համшցանցում որդեկп րույս Մայրերի լուսանկшրներն են տшրածում՝,,առաջ և հիմա,, գրшռումներով: Որդեկп րույս մայրերի ճերմшկած մшզերն ու վշտից ծերшցած դեմքը ընդшմենը կп րստյան ցավի արտшցոլանքն
են…Ամենшմեծ ցш վը նրանց սրտում է, և լուսшնկարներով չպետք է մեկնել դրա խորությունը: Քшնիցս ասել եմ. բшվ է՝ մեր ցш վի վրա ինքնահաստшտվել: Սովորեք հшրգել այն… Մեր Մшյրերն իրենց ցш վի մեջ էլ են գեղեցիկ և ուժեղ, որովհետև հերոսшմայրեր են… ամենամшյրեր..